درحال حاضر آموزش کارکنان در سازمان های مختلف از جایگاه خاصی برخوردار است، زیرا در چند دهه اخیر بیش از هر دوران دیگر در طول تاریخ بشری، علوم و تکنولوژی پیشرفت نموده است .این تحول و دگرگونی به حدی است که عصر حاضر را ، عصر نیم عمر اطلاعات نامیده اند. آموزش همواره به عنوان وسیله های مطمئن در جهت بهبود کیفیت عملکرد و حل مشکلات مدیریت مدنظر قرار می گیرد و فقدان آن نیز یکی از مسائل اساسی و حاد هر سازمان و بهره گیری هرچه موثرتر از نیرو،
بی شک آموزش یکی از مهم ترین و موثر ترین تدابیر و عوامل برای بهبود امور سازمان به شمار می رود.
برای آموزش در صنعت آثار زیادی مطرح می شود که برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:
- هزینه های تولیدی را به حداقل ممکن کاهش می دهد.
- عملکرد فردی، تیمی و مشارکتی را بر حسب کیفیت، سرعت و به طور کلی بهره وری بهبود می بخشد.
- انعطاف عملیاتی را به وسیله توسعه دامنه مهارت های ارائه شده به پرسنل را بهبود می بخشد.
- امتیازات سازمان را برای جذب و نگهداری پرسنل شایسته افزایش می دهد.
- توانمندی و شایستگی منابع را بالا می برد.
- به افزایش سطح ادراک تغییرات صنعتی-سازمانی کمک می نماید و دانش و مهارت های لازم را برای پرسنل به منظور تطبیق با شرایط جدید مهیا می کند.